در جامعه پر هیاهو و تنش‌زای امروز شادی به عنوان یک عامل روحیه‌بخش و جلوبرنده مطرح است؛ امری که نیازمند تدبیر جامعی است تا روح امید و انگیزه حرکت و رشد را در جامعه زنده نگه دارد.
انسان همواره نسبت به اوضاع پیرامون خود واکنش نشان می‌دهد که نسبت شرایط مختلف بروزهای متفاوتی دارد. احساس شادی واکنش نسبت به رضایمندی از زندگی است، هر کسی به دنبال این رضایتمندی است و همواره تلاش انسان برای تحقق این میل است که به صورت احساس شادی بروز می‌کند.
این احساس دارای آثار مهمی است، فرد شاد از زندگی خود رضایت دارد، نسبت به آینده امیدوار است و همواره در حرکت و تلاش و پوپایی است. فرد شاد با امیدی که دارد می‌تواند انرژی ذخیره شده و ظرفیت‌های پنهان خود را فعال کرده، حرکت رو به جلو و توأم با پبشرفت داشته باشد و جامعه‌ای که چنین افرادی دارد الزاما سرزنده و پویا خواهد بود و بالعکس جامعه‌ای که دارای افراد مأیوس و غمگین است الزاما رو به نابودی خواهد رفت.
